หลานไฉ่เหอ (藍采和 สำเนียงแต้จิ๋วออกเสียงว่า “หน่าไฉฮั้ว”) เป็นนามของเซียนตนหนึ่งในคณะแปดเซียน (八仙 ปาเซียน หรือ โป๊ยเซียน) มีภาพลักษณ์เป็นเซียนวัยหนุ่ม1 ผูกผมสองจุก สวมเสื้อผ้าขาดกะรุ่งกะริ่ง ในมือถือตะกร้าดอกไม้ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทนการป้องกันและบรรเทาโรคภัย
เรื่องราวของบูเช็กเทียน หรือ “อู่เจ๋อเทียน” (武則天 ค.ศ. 624 - 705) เป็นหนึ่งในหัวข้อประวัติศาสตร์จีนที่มีผู้สนใจกันมาก ในฐานะจักรพรรดินีองค์แรกและองค์เดียวเหนือบัลลังก์มังกร ระยะเวลาราวกึ่งศตวรรษที่ทรงครองแผ่นดินจีน ถือเป็นยุคทองยุคหนึ่งของราชวงศ์ถัง (唐 ค.ศ. 618 - 907) อย่างไม่มีข้อคัดค้าน
หมากล้อม (圍棋) หรือที่หลายคนรู้จักกันในชื่อ “โกะ” (GO) เป็นหมากกระดานชนิดหนึ่งซึ่งประกอบด้วยผู้เล่นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งวางหมากสีดำ อีกฝ่ายหนึ่งวางหมากสีขาว เป้าหมายของการเล่นคือฝ่ายใดยึดครองพื้นที่ได้มากกว่า ฝ่ายนั้นย่อมเป็นผู้ชนะ
พระฉายาลักษณ์หนึ่งที่น่าสนใจของสมเด็จพระพันปีหลวงฉือสี่ (慈禧太后 ค.ศ. 1835 - 1908) หรือพระนางซูสีไทเฮา ที่มีผู้ให้ความสนใจกันมากภาพหนึ่ง คือภาพที่ประทับนั่งและยื่นพระหัตถ์ให้สุภาพสตรีชาวตะวันตกผู้หนึ่งจับ ซึ่งแสดงออกถึงการ "เปิดรับ" ความเป็นตะวันตกของราชสำนักชิงในช่วงใกล้อวสาน นอกจากองค์ประกอบภาพที่น่าสนใจแล้ว บุคคลในภาพที่จับพระหัตถ์พระพันปีหลวงอย่างเลดีซาราห์ ไปค์ คองเกอร์ (Lady Sarah Jane Pike Conger ค.ศ. 1843 - 1932) ก็มีประวัติน่าสนใจ ในฐานะ "พระสหาย" ชาวตะวันตกของพระพันปีหลวงเช่นกัน
ในเมืองกว่างโจว (廣州市) มณฑลกวางตุ้ง (廣東省) มีย่านชุมชนแห่งหนึ่งชื่อว่า ว่านซงหยวน (萬松園) อันหมายถึง “อุทยานหมื่นสน” ที่มาของชื่อนี้มาจากการที่ครั้งหนึ่ง บริเวณนี้เคยเป็นที่ตั้งของคฤหาสน์และอุทยานส่วนตัวอันหรูหราของคหบดีตระกูลอู่ ตระกูลพ่อค้าที่ยิ่งใหญ่และร่ำรวยที่สุดในกว่างโจวในช่วงก่อนสงครามฝิ่น นามว่า "ว่านซงหยวน" ซึ่งปัจจุบันไม่เหลือร่องรอยให้พบเห็นแล้ว
ในวันที่ 15 มกราคม คริสต์ศักราช 1857 ในอาณานิคมฮ่องกงของอังกฤษได้เกิดคดีสะเทือนขวัญขึ้นคดีหนึ่ง เมื่อชาวตะวันตกจำนวนหลายร้อยคน รวมทั้งเซอร์จอห์น เบาว์ริ่ง ( Sir John Bowring ค.ศ. 1792 - 1872) ข้าหลวงใหญ่ถูกนำส่งโรงพยาบาลกะทันหันเนื่องจากมีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้องและวิงเวียนศีรษะฉับพลัน
“ราษฎรดำรงอยู่ได้ด้วยอาหาร”(民以食為天) อัญพจน์ข้างต้นเป็นวาทะอันโด่งดังในหนังสือ “บันทึกประวัติศาสตร์” (史記) ซึ่งเรียบเรียงโดย ซือหม่าเชียน (司馬遷 ราว 145 หรือ 135 – 86 ปีก่อน ค.ศ.) ในยุคราชวงศ์ฮั่น (漢) ข้อความดังกล่าวสะท้อนคตินิยมของสังคมจีนว่า "อาหารการกินเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้คน"
หลายคนเข้าใจว่ามังกรเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติจีน จึงเรียกประเทศจีนว่า ‘แผ่นดินมังกร’ หรือแม้แต่ชาวจีนเองก็เรียกตัวเองว่า ‘龙的传人’ ซึ่งหลายคนแปลว่า ‘ลูกหลานของมังกร’
หากพูดถึงบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์จีนอย่างขงจื่อ (孔子) เหลาจื่อ (老子) เมิ่งจื่อ (孟子) หรือแม้แต่สวินจื่อ (荀子) เชื่อว่าคนไทยหลายต่อหลายคนคงได้ยินผ่านหูมาบ้าง แต่มีบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์จีนอีกท่านหนึ่งที่ยังไม่ค่อยปรากฏสู่สายตาคนไทยและยังไม่ค่อยได้รับการพูดถึงเท่าใดนัก นั่นก็คือ ก่วนจ้ง (管仲) หรือก๋วนจื่อ (管子)
ในประเทศจีนมีการพิสูจน์สาวพรหมจารีด้วยวิธีการอันหลากหลาย ส่วนใหญ่เพื่อถวายตัวสาวพรหมจารีแด่จักรพรรดิ แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป ความเชื่อที่เคยฝังหัวก็ค่อยๆ จางลง มีบันทึกว่ามีการพิสูจน์สาวพรหมจารีตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่น
