นวนิยายเรื่องจินผิงเหมย หรืออีกชื่อที่คนไทยคุ้นเคยว่าบุปผาในกุณฑีทอง (金瓶梅) ซึ่งแปลจากฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษ (ที่แปลจากภาษาเยอรมันอีกทอดหนึ่งโดย “ยาขอบ” ชื่อภาษาจีนจินผิงเหมยนั้น มีที่มาเกี่ยวโยงกับชื่อของตัวละครหลัก 3 คนในเรื่องได้แก่ พานจินเหลียน (潘金ทอง蓮) หลี่ผิงเอ๋อร์ (李瓶แจกัน兒) และผังชุนเหมย (龐春梅ดอกเหมย) ด้วยการสะท้อนมุมมอง ตลอดจนกระบวนทัศน์ของสตรีจีนในสังคมยุคโบราณ จินผิงเหมยจึงเป็นวรรณกรรมที่มีคติเตือนใจสำหรับผู้คนทุกยุคทุกสมัย
不是吃素的 (จำพวก) ที่ไม่ธรรมดา / 情绪化 อารมณ์ศิลปิน / 另类 หรือ 特立独行 อินดี้ /交往 คบค้าสมาคม /...放着...不… ...ทิ้ง…ไปโดยไม่... / ...ทิ้ง…ไปไม่...
ตำนาน “เด็กกำพร้าตระกูลจ้าว” หรือจ้าวซื่อกูเอ๋อร์ (趙氏孤兒) เป็นเรื่องเล่าอมตะอันมีฉากหลังโยงใยไปถึงประวัติศาสตร์จีนสมัยชุนชิว (春秋 770 - 476 ปีก่อน ค.ศ.) และได้รับยกย่องให้เป็นหนึ่งในสี่โศกนาฏกรรมแห่งละครจ๋าจี้ว์สมัยราชวงศ์หยวน (元雜劇四大悲劇)
背黑锅รับผิดแทน / 背锅侠ผู้ (ยอม) รับเคราะห์ / จอมยุทธ์ผู้รับเคราะห์แทน / แพะรับบาป / 甩锅หรือ甩黑锅โยนความผิด / โบ้ยความผิด / 替罪羊แพะรับบาป / …就是说… ...นั่นหมายถึงว่า... / …ก็แสดงว่า… / …ก็เท่ากับว่า…
นักประพันธ์สตรีเรืองนามในหน้าประวัติวรรณกรรมจีนสมัยใหม่นามว่า “จางอั้ยหลิง”（張愛玲 ค.ศ.1920 - 1995）แม้มีชื่อเสียงโด่งดังจากงานประพันธ์อันโดดเด่น เป็นที่รู้จักของชาวจีนจำนวนมาก ทว่าเธอกลับต้องเผชิญอุปสรรคต่างๆ นานา ที่ถาโถมเข้ามาจนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต
เวียนมาบรรจบอีกครั้งของปีกระต่าย หรือ ปีนักษัตรประจำปีคริสต์ศักราช 2023 มีคำอวยพรอีกหลายคำที่ประสมขึ้นมาใหม่ เราจึงนำคำอวยพรกลุ่มนี้มาวิเคราะห์เพื่อให้เข้าใจถึงที่มาและความหมาย
ภาพมงคลตรุษจีน หรือ เหนียนฮว่า（年畫）เป็นภาพสิริมงคลจีนแขนงหนึ่ง มักแฝงด้วยความหมายที่เป็นมงคล รุ่งเรืองที่สุดในสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง
ลิ่วอี้ (六艺 หรือ 六藝) คือ ศิลป์วิทยาการพื้นฐานหกประการที่ราชสำนักโจวกำหนดให้บัณฑิตทุกคนต้องเรียนรู้
ในประวัติศาสตร์จีนมีบุรุษเรืองนามหลายคนที่ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นข้าราชการผู้ซื่อสัตย์ จงรักภักดี มีความรู้ความสามารถ และถวายงานอย่างรู้ใจจนกลายเป็นขุนนางคนโปรดขององค์จักรพรรดิ หนึ่งในนั้นคือ ตงฟางซั่ว (東方朔ประมาณ 154 - 93 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ขุนนางผู้ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘บุคคลสุดพิสดารในประวัติศาสตร์จีน’
大孙 คนไทยออกเสียงตามสำเนียงแต้จิ๋วว่า “ตั้วซุน” หรือ “ตั่วซุน” ดังที่ปรากฏในละครโทรทัศน์เรื่อง “เลือดข้นคนจาง” ถ้าอยูในบริบทของ宗族制度 (ระบบตระกูลแซ่ของจีน) ไม่ได้หมายถึงหลานคนโตซึ่งอายุมากที่สุด แต่หมายถึงหลานคนโตในระบบการสืบสกุล คือ 嫡孙 (แต้จิ๋วอ่านเต็กซุน จีนกลางอ่านตี๋ซุน) ฉะนั้นควรแปลว่า หลานผู้สืบสกุล
