ในวันที่ 15 มกราคม คริสต์ศักราช 1857 ในอาณานิคมฮ่องกงของอังกฤษได้เกิดคดีสะเทือนขวัญขึ้นคดีหนึ่ง เมื่อชาวตะวันตกจำนวนหลายร้อยคน รวมทั้งเซอร์จอห์น เบาว์ริ่ง ( Sir John Bowring ค.ศ. 1792 - 1872) ข้าหลวงใหญ่ถูกนำส่งโรงพยาบาลกะทันหันเนื่องจากมีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้องและวิงเวียนศีรษะฉับพลัน
半瓶子醋 รู้แบบงูๆ ปลาๆ / ไม่เก่งแล้วยังอวดฉลาด / 自夸 / 自吹自擂 คุยโวโอ้อวด / คุยอวดตัวเอง /…莫不是… ...คงไม่ใช่... / …คงไม่ได้… / …哪能… ...จะ...ได้อย่างไร... / ...จะ...ได้ยังไง...
“ราษฎรดำรงอยู่ได้ด้วยอาหาร”(民以食為天) อัญพจน์ข้างต้นเป็นวาทะอันโด่งดังในหนังสือ “บันทึกประวัติศาสตร์” (史記) ซึ่งเรียบเรียงโดย ซือหม่าเชียน (司馬遷 ราว 145 หรือ 135 – 86 ปีก่อน ค.ศ.) ในยุคราชวงศ์ฮั่น (漢) ข้อความดังกล่าวสะท้อนคตินิยมของสังคมจีนว่า "อาหารการกินเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้คน"
马屁精 ประจบสอพลอ / เลียแข้งเลียขา / 没有眉目 ...ไม่มีวี่แวว (ว่าจะเกิดขึ้นหรือได้มา)/ 不够...塞牙缝 ไม่พอ...ยาไส้ / ไม่ใช่คู่ต่อสู้ / 血拼 / 购物 ช็อปปิ้ง / 假如…就… ถ้าหาก...ก็...
蹭热度 หวังจะเกาะกระแสดัง / หวังเกาะ (คนดัง หรือ กระแส)/ 蹭吃蹭喝 ตีเนียนกินฟรี / 蹭饭 ตีเนียนกินฟรี / (ขอ) อาศัยกินฟรี/ 开胃菜 / 前菜 ออเดิ๊ร์ฟ / …还是…的好 …ดีกว่า
แม้ว่าสังคมจีนสมัยโบราณจะอยู่ในบริบทของระบบตระกูลแซ่[1] (宗族制度) การทำหน้าที่แก้ไขความขัดแย้ง หรือยุติข้อพิพาทโดยส่วนใหญ่จะขึ้นกับอำนาจของประมุขในชุมชนนั้นๆ แต่ในขณะเดียวกันชาวจีนก็เล็งเห็นถึงความสำคัญของกฎหมายมาตั้งแต่โบราณกาล เช่น กำหนดกฎระเบียบข้อบังคับเพื่อรักษาความสงบ และความเป็นระเบียบเรียบร้อยในสังคม
นวนิยายเรื่องจินผิงเหมย หรืออีกชื่อที่คนไทยคุ้นเคยว่าบุปผาในกุณฑีทอง (金瓶梅) ซึ่งแปลจากฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษ (ที่แปลจากภาษาเยอรมันอีกทอดหนึ่งโดย “ยาขอบ” ชื่อภาษาจีนจินผิงเหมยนั้น มีที่มาเกี่ยวโยงกับชื่อของตัวละครหลัก 3 คนในเรื่องได้แก่ พานจินเหลียน (潘金ทอง蓮) หลี่ผิงเอ๋อร์ (李瓶แจกัน兒) และผังชุนเหมย (龐春梅ดอกเหมย) ด้วยการสะท้อนมุมมอง ตลอดจนกระบวนทัศน์ของสตรีจีนในสังคมยุคโบราณ จินผิงเหมยจึงเป็นวรรณกรรมที่มีคติเตือนใจสำหรับผู้คนทุกยุคทุกสมัย
不是吃素的 (จำพวก) ที่ไม่ธรรมดา / 情绪化 อารมณ์ศิลปิน / 另类 หรือ 特立独行 อินดี้ /交往 คบค้าสมาคม /...放着...不… ...ทิ้ง…ไปโดยไม่... / ...ทิ้ง…ไปไม่...
ตำนาน “เด็กกำพร้าตระกูลจ้าว” หรือจ้าวซื่อกูเอ๋อร์ (趙氏孤兒) เป็นเรื่องเล่าอมตะอันมีฉากหลังโยงใยไปถึงประวัติศาสตร์จีนสมัยชุนชิว (春秋 770 - 476 ปีก่อน ค.ศ.) และได้รับยกย่องให้เป็นหนึ่งในสี่โศกนาฏกรรมแห่งละครจ๋าจี้ว์สมัยราชวงศ์หยวน (元雜劇四大悲劇)
背黑锅รับผิดแทน / 背锅侠ผู้ (ยอม) รับเคราะห์ / จอมยุทธ์ผู้รับเคราะห์แทน / แพะรับบาป / 甩锅หรือ甩黑锅โยนความผิด / โบ้ยความผิด / 替罪羊แพะรับบาป / …就是说… ...นั่นหมายถึงว่า... / …ก็แสดงว่า… / …ก็เท่ากับว่า…
