—–‘หลักคุณธรรมค้ำจุนรัฐทั้งสี่’ (国之四维) ได้รับการบันทึกไว้ในบท ‘มู่หมิน’ (牧民) ซึ่งเป็นบทแรกในตำรา ‘ก๋วนจื่อ’ (管子) อันเป็นตำราที่อนุชนได้รวบรวมภูมิปัญญาความคิดของก่วนจ้ง (管仲 มหาเสนาบดีสมัยชุนชิว) เอาไว้ ตำราเล่มนี้มีเนื้อหาครอบคลุมหลากหลายด้าน ทั้งเรื่องการปกครองบ้านเมือง การวางระบบกฎหมาย การจัดระเบียบสังคม และการพัฒนาเศรษฐกิจ อีกทั้งยังสอดแทรกแนวคิดของลัทธิขงจื๊อ (儒家) ลัทธิเต๋า (道家) และลัทธินิติธรรมนิยม (法家) เข้าไว้อีกด้วย
—–‘หลักคุณธรรมค้ำจุนรัฐทั้งสี่’ ในแง่คิดของก่วนจ้ง ประกอบไปด้วย
- จารีตประเพณี (礼) หมายถึง การไม่ก้าวล้ำขอบเขตที่พึงมี ความคิดและพฤติกรรมต้องไม่ก้าวล้ำบรรทัดฐานทางจริยธรรมที่ชนชั้นปกครองได้กำหนดไว้
- มโนธรรม (义) หมายถึง การไม่อวดอ้างตนเอง แม้ว่าความคิดและพฤติกรรมของตนเองจะสอดคล้องกับมาตรฐานทางจริยธรรมของชนชั้นปกครองก็ตาม
- ความซื่อสัตย์สุจริต (廉) หมายถึง การไม่ปกปิดจุดด้อยหรือข้อผิดพลาดของตนเองและต้องเป็นคนใจซื่อมือสะอาด
- ความละอายต่อการประพฤติชั่ว (耻) หมายถึง การไม่คบค้าสมาคมกับบุคคลที่ประพฤติตนผิดทำนองคลองธรรม และตนเองต้องรู้จักละอาย ไม่ประพฤติชั่ว
—–ก่วนจ้งเปรียบ ‘หลักคุณธรรมค้ำจุนรัฐทั้งสี่’ เป็นดั่งเสาบ้านทั้งสี่ต้น หากขาดเสาไปหนึ่งต้น บ้านก็จะเริ่มทรุดเอียง ขาดไปสองต้นบ้านก็จะเริ่มมีอันตราย ขาดไปสามต้นบ้านก็จะพังถล่มลงมา และถ้าสุดท้ายเมื่อไม่เหลือเสาเลยสักต้น ก็จะไม่มีบ้านอีกต่อไป
—–ก่วนจ้งคิดว่า เมื่อนำ ‘หลักคุณธรรมค้ำจุนรัฐทั้งสี่’ มาเปรียบกับกฎหมายแล้ว หลักคุณธรรมนั้นสำคัญกว่ากฎหมายมาก เพราะบ้านเมืองจะสงบสุขและเจริญรุ่งเรืองได้นั้นจะต้องมีคุณธรรมเป็นตัวนำพา ‘หลักคุณธรรมค้ำจุนรัฐทั้งสี่’ เป็นหลักที่สำคัญยิ่งต่อการดำรงอยู่ของรัฐ คนเราไม่ประพฤติชั่วไม่ใช่เพราะเกรงกลัวกฎหมาย หากแต่เป็นเพราะมีจิตสำนึกที่ดี เมื่อใดที่หลักคุณธรรมทั้งสี่นี้หลอมรวมกันเป็นจิตสำนึกสามัญของมวลชนแล้ว เมื่อนั้นรัฐก็จะดำรงอยู่ได้อย่างสงบสุขและยืนยง
เรื่องโดย แม็กกี้หมิง
