มิถุนายน 2023
马屁精 ประจบสอพลอ / เลียแข้งเลียขา / 没有眉目 …ไม่มีวี่แวว (ว่าจะเกิดขึ้นหรือได้มา)/ 不够…塞牙缝 ไม่พอ…ยาไส้ / ไม่ใช่คู่ต่อสู้ / 血拼 / 购物 ช็อปปิ้ง / 假如…就… ถ้าหาก…ก็…马屁精 ประจบสอพลอ / เลียแข้งเลียขา / 没有眉目 …ไม่มีวี่แวว (ว่าจะเกิดขึ้นหรือได้มา)/ 不够…塞牙缝 ไม่พอ…ยาไส้ / ไม่ใช่คู่ต่อสู้ / 血拼 / 购物 ช็อปปิ้ง / 假如…就… ถ้าหาก…ก็…
马屁精 ประจบสอพลอ / เลียแข้งเลียขา / 没有眉目 …ไม่มีวี่แวว (ว่าจะเกิดขึ้นหรือได้มา)/ 不够…塞牙缝 ไม่พอ…ยาไส้ / ไม่ใช่คู่ต่อสู้ / 血拼 / 购物 ช็อปปิ้ง / 假如…就… ถ้าหาก…ก็…
马屁精 ประจบสอพลอ / เลียแข้งเลียขา / 没有眉目 ...ไม่มีวี่แวว (ว่าจะเกิดขึ้นหรือได้มา)/ 不够...塞牙缝 ไม่พอ...ยาไส้ / ไม่ใช่คู่ต่อสู้ / 血拼 / 购物 ช็อปปิ้ง / 假如…就… ถ้าหาก...ก็...
蹭热度 หวังจะเกาะกระแสดัง / หวังเกาะ (คนดัง หรือ กระแส)/ 蹭吃蹭喝 ตีเนียนกินฟรี / 蹭饭 ตีเนียนกินฟรี / (ขอ) อาศัยกินฟรี/ 开胃菜 / 前菜 ออเดิ๊ร์ฟ / …还是…的好 …ดีกว่า
蹭热度 หวังจะเกาะกระแสดัง / หวังเกาะ (คนดัง หรือ กระแส)/ 蹭吃蹭喝 ตีเนียนกินฟรี / 蹭饭 ตีเนียนกินฟรี / (ขอ) อาศัยกินฟรี/ 开胃菜 / 前菜 ออเดิ๊ร์ฟ / …还是…的好 …ดีกว่า
เกร็ดความรู้เกี่ยวกับกฎหมายจีนยุคโบราณ
แม้ว่าสังคมจีนสมัยโบราณจะอยู่ในบริบทของระบบตระกูลแซ่[1] (宗族制度) การทำหน้าที่แก้ไขความขัดแย้ง หรือยุติข้อพิพาทโดยส่วนใหญ่จะขึ้นกับอำนาจของประมุขในชุมชนนั้นๆ แต่ในขณะเดียวกันชาวจีนก็เล็งเห็นถึงความสำคัญของกฎหมายมาตั้งแต่โบราณกาล เช่น กำหนดกฎระเบียบข้อบังคับเพื่อรักษาความสงบ และความเป็นระเบียบเรียบร้อยในสังคม
แนะนำวรรณคดีและตัวละครสตรีในจินผิงเหมย
นวนิยายเรื่องจินผิงเหมย หรืออีกชื่อที่คนไทยคุ้นเคยว่าบุปผาในกุณฑีทอง (金瓶梅) ซึ่งแปลจากฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษ (ที่แปลจากภาษาเยอรมันอีกทอดหนึ่งโดย “ยาขอบ” ชื่อภาษาจีนจินผิงเหมยนั้น มีที่มาเกี่ยวโยงกับชื่อของตัวละครหลัก 3 คนในเรื่องได้แก่ พานจินเหลียน (潘金ทอง蓮) หลี่ผิงเอ๋อร์ (李瓶แจกัน兒) และผังชุนเหมย (龐春梅ดอกเหมย) ด้วยการสะท้อนมุมมอง ตลอดจนกระบวนทัศน์ของสตรีจีนในสังคมยุคโบราณ จินผิงเหมยจึงเป็นวรรณกรรมที่มีคติเตือนใจสำหรับผู้คนทุกยุคทุกสมัย
不是吃素的 (จำพวก) ที่ไม่ธรรมดา / 情绪化 อารมณ์ศิลปิน / 另类 หรือ 特立独行 อินดี้ /交往 คบค้าสมาคม /…放着…不… …ทิ้ง…ไปโดยไม่… / …ทิ้ง…ไปไม่…
不是吃素的 (จำพวก) ที่ไม่ธรรมดา / 情绪化 อารมณ์ศิลปิน / 另类 หรือ 特立独行 อินดี้ /交往 คบค้าสมาคม /...放着...不… ...ทิ้ง…ไปโดยไม่... / ...ทิ้ง…ไปไม่...
ตำนานเด็กกำพร้าตระกูลจ้าว เรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง?
ตำนาน “เด็กกำพร้าตระกูลจ้าว” หรือจ้าวซื่อกูเอ๋อร์ (趙氏孤兒) เป็นเรื่องเล่าอมตะอันมีฉากหลังโยงใยไปถึงประวัติศาสตร์จีนสมัยชุนชิว (春秋 770 - 476 ปีก่อน ค.ศ.) และได้รับยกย่องให้เป็นหนึ่งในสี่โศกนาฏกรรมแห่งละครจ๋าจี้ว์สมัยราชวงศ์หยวน (元雜劇四大悲劇)