อักษรจีน

อักษร 鸩 (zhèn) ในภาษาจีนกลางปัจจุบัน หมายถึง วิหคพิษตามตำนานของจีน ว่ากันว่าหากนำขนของมันมาแช่เหล้าก็จะกลายเป็นเหล้าพิษที่สามารถปลิดชีพคนได้ทันที ด้วยเหตุนี้อักษร 鸩 จึงกินความถึง เหล้าพิษหรือการใช้เหล้าพิษสังหารคนอีกด้วย

อักษร 嫁 กับ 娶 ต่างมีส่วนประกอบที่เหมือนกัน คือ  女 (nǚ สตรี ผู้หญิง) คำว่า 嫁 (jià) หมายถึง ผู้หญิงแต่งงานเข้าบ้านผู้ชาย ส่วน 娶 (qǔ) หมายถึงผู้ชายแต่งงานรับผู้หญิงเข้าบ้าน

อักษร 婚 (hūn แต่งงาน) ประกอบไปด้วยอักษร 2 ส่วน ส่วนซ้าย 女 (nǚ ผู้หญิง) ระบุความหมายว่าเกี่ยวกับผู้หญิง และส่วนขวา 昏

饮 yǐn หมายถึง ดื่ม ใช้เป็นทั้งคำกริยาและคำนาม เมื่อใช้เป็นคำกริยา เช่น 饮水 (yǐn shuǐ ดื่มน้ำ) 饮茶  (yǐn chá ดื่มชา)

อักษร 鼠 สามารถบ่งบอกและยืนยันว่า ‘หนู’ เป็นสัตว์ที่อยู่คู่สังคมมนุษย์มาช้านาน เพราะว่าชาวจีนประดิษฐ์อักษร 鼠 (shǔ หนู) ขึ้นตั้งแต่หลายพันปีที่แล้ว

ชาวจีนยุคโบราณจึงคิดวิธีการอันแยบคายในการตรวจสอบผลงานการรบของเหล่าทหารขึ้นมา คือเมื่อสังหารศัตรูได้หนึ่งคนก็ให้ตัดหูซ้ายมาหนึ่งข้าง แล้วนำกลับมามอบแก่ผู้นำฝ่ายตน เพื่อเป็นหลักฐานว่าตนได้สังหารศัตรูจริง ซึ่งหูหนึ่งข้างมีค่าเท่ากับศัตรูหนึ่งคน เรื่องดังกล่าวเป็นที่มาของอักษร 取

ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานถึงห้าพันกว่าปี โดยมีพัฒนาการในด้านต่างๆ อย่างต่อเนื่องไม่ว่าจะเป็นในด้านการเมือง การศึกษา เทคโนโลยี ฯลฯ ซึ่ง ‘ตัวอักษรจีน’ ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่มีวิวัฒนาการมาอย่างช้านานเช่นเดียวกัน โดยสามารถแบ่งประเภทได้ดังนี้

อักษร 子 (zǐ บุตรหรือคน) มีประวัติความเป็นมายาวนาน โดยผ่านกระบวนการวิวัฒนาการอย่างซับซ้อนหลายยุคหลายสมัย

目 mù หมายถึง ตา หรือ ดวงตา ส่วนใหญ่ใช้ในภาษาจีนโบราณ หรือใช้เป็นส่วนประกอบของสำนวนที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับดวงตา ทั้งนี้ อักษร 目 ถือเป็นอักษรดั้งเดิมอีกหนึ่งตัวที่แสดงให้เห็นวิวัฒนาการของอักษรภาพตั้งแต่ยุคแรก